Herb – dwie historie splecione w jedną
Początki herbu Białołęki sięgają kluczowych wydarzeń w dziejach tych ziem. Jego dwudzielna forma nie jest przypadkowa – to symbol połączenia dwóch historycznych miejscowości: Tarchomina i Białołęki. W wyniku ich zespolenia powstała jednolita forma samorządowa, której tożsamość postanowiono ująć w formie heraldycznej.
Zielone pole herbu, ze złotym snopkiem, odnosi się do rolniczych tradycji regionu. Snopek ten zaczerpnięto z centralnej części herbu królewskiej dynastii Wazów, jako przypomnienie, że właścicielem tych ziem był król Jan II Kazimierz Waza – monarcha, który panował w Rzeczypospolitej Obojga Narodów w latach 1648–1668. Z kolei pole złote, na którym widnieje lew wspinający się na basztę, symbolizuje miejski charakter tych ziem oraz siłę i strategię ich rozwoju.
Postać lwa nie została wybrana przypadkowo – to element herbu Prawdzic, a zarazem bezpośrednie nawiązanie do osoby Adama Gołyńskiego, właściciela Tarchomina i Białołęki. To właśnie on był fundatorem fundamentów kościoła św. Jakuba Apostoła w Tarchominie, dając początek trwałej strukturze parafialnej na tym obszarze.
Herb Białołęki, wraz z flagą i sztandarem, został oficjalnie przyjęty Uchwałą Nr XII/10/95 Rady Gminy Warszawa-Białołęka z dnia 28 kwietnia 1995 roku.
Flaga – barwy o symbolicznym znaczeniu
Flaga Białołęki składa się z trzech poziomych pasów: zielonego, złotego i czerwonego – wszystkie o równej szerokości, w proporcji 5:8. Kolory te niosą bogatą symbolikę heraldyczną:
Zielony oznacza nadzieję, radość i honor,
Złoty – szlachetność, życzliwość i inteligencję,
Czerwony – odwagę i waleczność.
W centrum znajduje się orzeł mazowiecki z książęcą mitrą – nawiązanie do dziedzictwa Księstwa Mazowieckiego, którego ziemie zostały ostatecznie włączone do Korony w 1529 roku. Mitra zwieńczona jabłkiem królewskim z krzyżem symbolizuje władzę i jedność, a jej zdobienia w postaci gronostajowego futra, kamieni i purpury podkreślają książęcy rodowód Mazowsza.
Po obu stronach mitry umieszczono dwie daty:
1425 – rok, w którym Białołęka otrzymała prawo chełmińskie,
1994 – utworzenie Gminy Warszawa-Białołęka w ramach reformy administracyjnej stolicy.
Sztandar – znak pamięci i wspólnoty
Sztandar Białołęki to kwadratowy płat obszyty złotą frędzlą. Jego awers, w kolorze zielonym, przedstawia złoty snopek oraz haftowany napis „Warszawa-Białołęka”. Pod snopkiem widnieje dewiza „Pro publico bono” – „dla dobra publicznego”, która stanowi wyraz misji samorządu.
Na rewersie, na tle czerwieni, znajduje się biały orzeł mazowiecki, inspirowany herbem księcia Siemowita III. To czytelny znak przynależności historycznej Białołęki do dziedzictwa książęcego Mazowsza, sięgającego XIII wieku.
Przekazanie symboli w depozyt
11 października 2002 roku o godzinie 17:00 miała miejsce uroczystość zdjęcia flagi Gminy Warszawa-Białołęka z masztu przed dawnym ratuszem.
W związku ze zmianą ustroju administracyjnego miasta, herb, flaga i sztandar zostały uroczyście przekazane w depozyt do parafii NMP Matki Pięknej Miłości przy ul. Myśliborskiej.
Akt ten miał wymiar symboliczny – insygnia samorządowe mają pozostać w świątyni do czasu ewentualnego przywrócenia gminie podmiotowości.